Procesja z kościoła ku ołtarzowi pod żaglem podczas uroczystości odpustowej

Pielgrzymi, przybywając do Tropia, kierują się przede wszystkim ku romańskiemu kościołowi.
      W przedsionku kościoła mogą uruchomić sobie przewodnika magnetofonowego, który informuje o sanktuarium, ułatwia zwiedzanie na zewnątrz, prowadzi pielgrzymów i w swoim czasie przywołuje kustosza lub dyżurnego Sanktuarium. Po kilkunastu minutach zwiedzania pielgrzymi są wprowadzani do wnętrza, gdzie  odbywa się dalsze zwiedzanie, prawie na sposób nabożeństwa. Po zakończeniu programu, wychodząc przez zakrystię, można nabyć pamiątki i dewocjonalia
Internauci zaś mogą poznać kościół na stronach naszej witryny:
      Kościół w Tropiu - historia, opis i zabytki kościoła
      Relikwie Krzyża św. i świętych w kościele w Tropiu
 

Idąc drogą różańcową dalej, przy trzecim dziesiątku różańca zauważamy, również po lewej ręce, zabezpieczoną specjalnym daszkiem resztkę pnia starego dębu. Związana jest z nim legenda, że kiedy doliną Dunajca przechodził umęczony podróżą pustelnik - Świerad, schronił się pod konarami tego dębu i posilił żołędziami; litościwe drzewo dało mu nocleg we wnętrzu swojego pnia.
     Dąb ten (a może raczej jego przodek) został uwieczniony już przez malarza na kościelnym obrazie z 1626 roku.

Przy czwartym dziesiątku różańca mijamy zabezpieczoną studnię wody źródlanej, która zasila wodociąg w budynkach parafialnych i kran publiczny przy dzwonnicy. Źródło wypływa spod skały, na której stoi kościół, a więc jakby spod ołtarza Pańskiego (zob. zdjęcie na Str. głównej).
     Jeżeli Świerad początkowo miał siedzibę przy tej skale, to z tego źródła musiał korzystać.
     Wody tej możemy się napić z kranu przy dzwonnicy. Może być nazywana Świeradową albo "wodą żywą", jak ta znana z Biblii woda wypływająca spod ołtarza świątyni jerozolimskiej.

Widok kościoła w Tropiu w lustrzanym odbiciu od powierzchni czystej  wody Jeziora Czchowskiego. Foto: Bartosz Osienkiewicz (kliknij, aby powiększyć!)

      Idąc dróżką różańcową dalej, na prawo od piątego dziesiątka zauważamy na dole ołtarz mszalny, zwany "pod żaglem", gdyż rusztowanie nad nim na czas większych nabożeństw jest okrywane płótnem, niekiedy na kształt żagla. Taka dekoracja harmonizuje z naturalnym otoczeniem na brzegu jeziora.
     Tu odbywają się różne wielkie uroczystości kościelne lub występy.
     Ołtarz i otoczenie zostało urządzone szczególnie ma okoliczność uroczystości tysiąclecia św. Świerada w Tropiu, w roku 1998.
     Naturalny, ukształtowany amfiteatralnie plac przed ołtarzem posiada 124 parkowych ławek dla około 750 uczestników.

7. Skała św. Benedykta

         Poza tym placem widzimy tzw. Skałę św. Benedykta. Jest to szczyt skały nad brzegiem Dunajca, z której kiedyś, począwszy od XI wieku, pobierano budulec na kościół, a ostatnio także materiał na Różaniec polskich świętych.

      Szczyt skały zwieńczony został rzeźbą św. Benedykta, pustelnika; św. Benedykt, po umęczeniu na Słowacji, został zrzucony  z podobnej skały do tamtejszej rzeki Wagu. Orzeł, siadający na skale, czuwał nad jego ciałem, by mogło być przez nurka odnalezione, właściwie uczczone i ze czcią pogrzebane w bazylice w Nitrze, w grobie św. Świerada, jego mistrza.
 

9. Inne obiekty zabytkowe w pobliżu

1. Budynek plebanii, domu pielgrzyma, stodoły i wozowni, zostały zbudowane lub przebudowane w XIX wieku; niektóre mają pochodzenie co najmniej XVI-wieczne.
     W trakcie rozpoczęcia przebudowy budynku plebanii w roku 1984 w narożniku parapetu wschodniego okna znaleziono kilkanaście monet z imieniem króla Jana Kazimierza (1648-1668); można je uważać za pierwsze świadectwo budowy tej plebanii. Zasadniczy kształt plebania otrzymała w roku 1891. Przebudowa i nadbudowa została oddana do użytku w jej stulecie, w roku 1991.
     2. Z XIX wieku pochodzi też siedemnastometrowej głębokości  studnia na podwórzu plebanii, wykuta częściowo w litej skale, podobno przez jeńców włoskich, uprowadzonych przez wojska austriackie w czasie działa wojennych Austrii we Włoszech.
     3. Z tego zapewne czasu pochodzi też piękna, murowana piwnica ziemna koło tzw. organistówki, za altaną. Altana zaś, wykonana około 1985 r., służy celom wypoczynkowym i na posiłki dla pielgrzymów.
      4. Sam budynek tzw. organistówki pochodzi z pierwotnej wozowni kamiennej, budowanej w XIX wieku, nadbudowanej w latach siedemdziesiątych XX wieku i przebudowanej w 1983 r.
     5. Fragment kamiennego muru oporowego przy drodze pod stodołą oznakowany jest datą 1847 r.
                                                               *   *   * 
      Tak więc można zapytać, czy przy kościele w Tropiu jest coś, co nie jest godnym uszanowania zabytkiem?
      Dlatego właśnie apelujemy o szacunek i uszanowanie dla całego otoczenia kościoła i sanktuarium!

Pielgrzymi ze Słowacji i parafianie z Tropia przy Domu pielgrzyma

 Po przebudowie i adaptacji zabytkowej substancji na użytek pielgrzymów budynek został pobłogosławiony przez ks. Prymasa 17 lipca 1983 r. Pierwszym gościem - użytkownikiem tego domu był właśnie Episkopat Polski na Jubileuszu 900-lecia kanonizacji śś. Świerada i Benedykta.
       Obecnie budynek ten w całości przeznaczony jest na duszpasterstwo parafialne i nie może pełnić roli domu pielgrzyma